R:990102/0334Z @:NL3DAV.ZH.NLD.EU #:34577 [Leiderdorp] FBB7.00f $:52-NL1AHP
R:990101/0741Z @:NL3ZMR.ZH.NLD.EU #:32164 [Zoetermeer] FBB7.00g $:52-NL1AHP
R:981231/0756Z @:NL3LDM.ZH.NLD.EU #:26434 [L.dam] FBB7.00f $:52-NL1AHP
R:981231/0437Z @:NL3RTD.ZH.NLD.EU #:38048 [Rotterdam-Noord] $:52-NL1AHP
R:981231/0326Z @:NL3IPR.IPR.NLD.EU #:29810 [IPR] FBB7.00g $:52-NL1AHP
R:981231/0132Z @:SK1BBS.FRL.NLD.EU #:15590 [Sneek/Snits] FBB7.00g $:52-NL1AHP
R:981231/0040Z @:IJ1BBS.FRL.NLD.EU #:13819 [IJlst] FBB7.00g $:52-NL1AHP

From: NL1AHP@IJ1BBS.FRL.NLD.EU
To  : BIZAR@NLD


[ЇЇЇ TST HOST 1.43b, UTC diff:5, Lokale tijd: Zat Dec 12 16:11:33 1998 ®®]
HOTEL IN EEN ANDERE DIMENSIE.

Het begon allemaal onschuldig genoeg in Oktober 1979, toen twee
paartjes uit de Engelse havenplaats Dover samen vertrokken voor
een vakantiereis door Frankrijk en Spanje. Die vakantiereis
liep uit op een uitstapje naar een andere wereld.

Geoff en Pauline Simpson en hun vrienden, Len en Cynthia Gisby,
staken per veerboot het Kanaal over naar de Franse kust. Daar
huurden zij een auto en zetten koers naar het zuiden. Om een
uur of halftien die eerste avond begonnen ze moe te worden en
gingen op zoek naar logiesgelegenheid. Ze verlieten de autoweg
toen ze een motel ontdekten dat een gerieflijke indruk maakte.

Len stapte naar binnen en liep in de foyer een man tegen het
lijf die een merkwaardig uniform droeg, met de kleur van blauwe
pruimen. De man zei dat het motel was volgeboekt, maar dat er
een eindje naar het ziuden langs dezelfde weg nog een kleiner
motel was te vinden. Len bedankte hem en hij en zijn metgezellen
reden verder.

Onderweg werden ze getroffen door het oude uiterlijk van de
smalle met kinderkopjes bestrate weg en de gebouwen die ze
passeerden. Ook zagen ze aanplakbiljetten die de komst van
een circus aankondigden. "Het was een heel ouderwets circus,
" herinnerde Pauline Simpson zich ". Daarom vonden we het
allemaal zo interessant."

Uiteindelijk zagen de vakantiegangers een langwerpig, laag
gebouw met een rij helder verlichte vensters opdoemen. Er
stonden enkele mannen voor te praten en toen Cynthia Gisby
tegen hen aansprak, kreeg ze te horen dat het een herberg
was en geen hotel. Ze volgden de weg verder totdat ze twee
gebouwen bereikten, een politiebureau en een ouderwets gebouw
van twee verdiepingen met een uithangbord waarop het woord
"hotel" te lezen stond. Binnen was alles van hout gemaakt en
van zware, degelijke kwaliteit. 
Op de tafeltjes lagen geen tafelkleden en ze konden nergens
een spoor ontdekken van moderne gemakken als telefoons of liften.

De kamers waren niet minder vreemd. Op de bedden lagen dikke
dekens, maar kussens ontbraken. De deuren hadden geen sloten,
alleen houten grendels en de badkamer die de beide echtparen
moesten delen was voorzien van ouderwets sanitair.

Nadat het viertal had gedineerd, keerden ze terug naar hun kamers
en vielen in slaap. Ze werden wakker toen de zon via de vensters,
die geen ruiten hadden, maar in plaats daarvan houten jaloezieen,
hun kamers binnendrong. In de eetzaal gebruikten ze een eenvoudig
ontbijt met "zwarte, afgrijselijke koffie", herinnerde Geoff
Simpson zich.
Tijdens het onbijt kwam een vrouw, gekleed in een zijden avondjapon,
die een kleine hond onder haar arm droeg, tegenover hen zitten.
"Het was heel vreemd", zei Pauline. "Ze zag eruit alsof ze zojuist
terugkwam van een bal, maar het was tegen zeven uur's morgens.
Ik kon mijn ogen niet van haar afhouden.

Op dat moment kwamen er twee gendarmes binnen.
"Ze zagen er heel anders uit dan de gendarmes die wij overal elders
in Frankrijk hebben gezien", volgens Geoff. "De uniformen die zij
droegen leken ontzettend oud te zijn." De uniformen waren donkerblauw,
de agenten droegen capes over hun schouders en ze hadden grote,
puntige hoeden bij zich.

Ondanks alle vreemde dingen die ze zagen, vermaakten de beide echtparen
zich opperbest. En toen ze naar hun kamers terugkeerden, namen de
twee mannen ieder afzonderlijk foto's van hun vrouwen, met de houten
jaloezieen van de ramen als achtergrond. Onder weg naar buiten vroegen
Len en Geoff de beide gendarmes naar de beste weg om de autosnelweg
naar Avignon en de Spaanse grens te bereiken. De agenten schenen het
woord autoroute echter niet te kennen, maar de reizigers veronderstelden
dat zij het Franse woord niet goed hadden uitgesproken. De aanwijzingen
die ze kregen, bleken niet te kloppen, want ze kwamen uit bij een
enkele kilometers verderop gelegen oude, smalle weg. Daarop besloten
ze de autokaart te gebruiken en de korste weg te kiezen, die ongeveer
parallel liep met de snelweg. Nadat de bagage was ingeladen, ging Len
naar binnen om de rekening te voldoen, maar tot zijn verbazing bracht
de gerant hem slechts negentien franc in rekening.
In de veronderstelling dat er een misverstand in het spel was, legde
Len hem uit dat zij met hun vieren waren en bovendien de vorige avond
hadden gedineerd, maar de man knikte slechts. Len liet de nota aan de
beide gendarmes zien, die hem glimlachend duidelijk maakten dat er
niets mis was. Hij betaalde contant en vertrok voordat ze op andere
gedachten konden komen.
Toen ze twee weken later terugkwamen uit Spanje, besloten de beide
echtparen opnieuw in het hotel te overnachten. Ze hadden er een
plezierige, interessante avond en nacht doorgebracht en de prijzen
waren er onvoorstelbaar laag. Het was een regenachtige, kille avond
met slecht zicht, maar ze vonden de goede afslag en zagen opnieuw de
aanplakbiljetten van het circus die ze op de heenweg hadden opgemerkt.
"In ieder geval is dit de goede weg", verklaarde Pauline.

Dat was het inderdaad, maar hoe ze ook zochten, een hotel was nergens
te vinden. In de mening dat ze het op een of andere manier hadden
gemist, gingen ze terug naar het motel waar de man in het pruim
kleurige uniform hun de weg had gewezen. Dat motel vonden ze terug,
maar de man in het merkwaardige uniform was nergens te bekennen en de
receptionist ontkende dat er zoiemand werkte. Het viertal reed nog
drie keer heen en weer langs de weg, op zoek naar iets dat, zo
begonnen ze te beseffen, er niet meer was. Het was spoorloos verdwenen.

Ze reden verder naar het noorden en brachten de nacht door in een
hotel in Lyon. De tweepersoonskamers met moderne gemakken kosten hun,
diner en ontbijt inbegrepen, 247 franc. Toen ze terug waren in Dover,
lieten Geoff en Len ieder hun eigen filmrolletjes ontwikkelen en
afdrukken. Op beide rolletjes bleken de foto's die zij in het
ouderwetse hotel hadden gemaakt te ontbreken. Er waren echter geen
mislukte negatieven. Van beide rolletjes waren alle opnamen gebruikt.
Het was alsof de foto's in het hotel nooit waren gemaakt, op een
klein detail na, dat een verslaggever van de Yorkshire Television
later opmerkte: "Aan beide filmrolletjes was te zien dat de camera
ongeveer in het midden van de rol had geprobeerd de film door te
spoelen. De transportgaatjes aan weerskanten van de negatieven
waren beschadigd."

Drie jaar lang bleven de beide echtparen zwijgen over hun vreemde
ervaringen en ze spraken er alleen met familieleden en vrienden over.
Een kennis vond een boek waarin hij ontdekte dat de door het viertal
beschreven uniformen door Franse gendarmes voor het jaar 1905 waren
gedragen. Uiteindelijk kreeg een verslaggever van een in Dover
verschijnende krant lucht van het verhaal en publiceerde er een
verslag van. Later maakte een plaatselijk televisistation er een
gedramatiseerde documentaire van.

In 1985 bracht de psychiater Albert Keller uit Manchester Geoff
Simpson onder hypnose om te zien of hij zich meer bijzonderheden van
die merkwaardige belevenis kon herinneren. Hij kon echter niets
nieuws toevoegen aan wat hij zich er bewust van herinnerde. Jenny
Randles, een Britse auteur die deze merkwaardige episode heeft
onderzocht, vraagt zich af: "Wat is deze vier reizigers op het Franse
platteland in werkelijkheid overkomen? Hebben zij zich door de tijd
naar het verleden verplaatst? En zo ja, dan vraag je je af waarom de
hoteleigenaar zich kennelijk niet verbaasde over hun futuristische
voertuig en kleding en waarom hij zonder blikken of blozen hun geld
uit 1979 heeft geaccepteerd, geld dat zonder twijfel een vreemde
indruk zou hebben gemaakt op iemand die zo ver in het verleden leefde."

De reizigers, of wellicht tijdreizigers, zelf hadden er geen
verklaring voor. "Wij weten alleen maar wat ons overkomen is,"
zei Geoff. 







                               /-Д--Д--Д---\
                             /     ANITA     \
                           /  JO23TA FRIESLAND \
                         /-* QRV OP KANAAL 40 *- \
                       /                           \
             ІЫІї  ІЫї Ы±ї   Ь±ІЫї       І±ї     ЫІї ±Ыї ±ІЫ±Ії
             ±І±Ії ±Іі ±Іі  І±Ъ±Іі      ІЫІ±ї    І±і І±і І±ЪД±Ії
             І±ЪЫІїІ±і І±і  АДЩІ±і     І±ЪДІ±ї   ±Ы±І±Ыі ±І±ЫІЪЩ
             ±ІіАЫІ±Іі ±Ыі     ±Ыі    ±Ы±І±ЫІ±Дї І±ЪДІ±і І±ЪДДЩ
             ІЫі А±ІЫі Ы±І±ї ±ІЫІ±Ії ±ІЪДДДДДІ±і ЫІі ±Іі ЫІі
             АДЩ  АДДЩ АДДДЩ АДДДДДЩ АДЩ     АДЩ АДЩ АДЩ АДЩ
                 ДНі°±ІЫ NL1AHP @ IJ1BBS.FRL.NLD.EU ЫІ±°іНД
                   АДДДДДДДДДДДДLOCATIE YLSTДДДДДДДДДДДДЩ
/ACK