R:981119/0634Z @:NL3DAV.ZH.NLD.EU #:19525 [Leiderdorp] FBB7.00f $:16-NL1AHP
R:981117/0734Z @:NL3ZMR.ZH.NLD.EU #:24953 [Zoetermeer] FBB7.00g $:16-NL1AHP
R:981116/1752Z @:NL3LDM.ZH.NLD.EU #:17813 [Leidschendam] FBB7.00f $:16-NL1AHP
R:981115/2339Z @:NL3RTD.ZH.NLD.EU #:26180 [Rotterdam-Noord] $:16-NL1AHP
R:981116/0334Z @:NL3IPR.IPR.NLD.EU #:11567 [IPR] FBB7.00g $:16-NL1AHP
R:981115/2125Z @:SK1BBS.FRL.NLD.EU #:2532 [Sneek/Snits] FBB7.00g $:16-NL1AHP
R:981116/0118Z @:IJ1BBS.FRL.NLD.EU #:2669 [IJlst] FBB7.00g $:16-NL1AHP

From: NL1AHP@IJ1BBS.FRL.NLD.EU
To  : BIZAR@NLD


[¯¯¯ TST HOST 1.43b, UTC diff:5, Lokale tijd: Zon Nov 15 14:27:19 1998 ®®]
SPOKEN OP HAW BRANCH.

Haw Branch was ooit een modelplantage geweest, met siertuinen,
golvende gazons, een droge gracht eromheen en sierlijke slanke
schoorstenen aan het statige huis, opgetrokken in de zogeheten
antebellum-stijl van voor de Amerikaanse Burgeroorlog.
In 1964 was het landgoed na een halve eeuw ernstige 
verwaarlozing zwaar in verval geraakt.
Toen Gibson McConnaughey Haw Branch erfde, begonnen zij en haar
man Carey meteen energiek aan de uitvoering van hun plan het
andgoed te restaureren tot zijn vroegere grandeur.
De McConnaughey's vermoeden toen nog niet dat ook een van Gibsons
voor ouders zou terugkeren naar Haw Branch.
Al spoedig begonnen ze echter vreemde geluiden in het grote huis
te horen.
Soms zweefde de geur van sinaasappelen of rozen door de lucht,
hoewel er geen sinaasappelen of bloemen in het huis waren.
Op een keer zagen de man en vrouw iemand met een lantaarn in de
hand uit de schuur komen, maar toen hij het huis naderde, zagen
ze alleen nog de pertroleumlamp in de lucht dansen.

Drie maanden nadat ze hun intrek hadden genomen op Haw Branch,
werden het echtpaar en hun kinderen in het holst van de nacht
gewekt door een hoge gil van een vrouw die zich op zolder moest
bevinden.
Ze waren versteend van angst en wachtten tot de volgende ochtend
alvorens een onderzoek in te stellen, maar ze vonden niets dat het
geluid kon verklaren.
De gil keerde met tussenpozen van ongeveer 6 maanden terug, maar
pas in de zomer van 1967 zag Gibson een gedaante die bij de stem
leek te horen.
"Ze was niet doorzichtig; het was niet meer dan een witte gedaante,"
vertelde Gibson later.
Hoewel ze geen gelaatstrekken kon onderscheiden, merkte Gibson dat
de verschijning een japon uit een vroeger tijdperk droeg, die
helemaal tot de grond reikte.
De vrouw stond slechts kort voor Gibson, waarbij ze zwijgend in de
verte staarde en beurtelings verscheen en verdween.

Tegen 1969 was het gezin al aardig gewend geraakt aan de spookvrouw
en hun overige spookachtige huisgenoten.
Het halfjaarlijkse bezoek van de gillende spookvrouw had na de komst
van een stamhouder echter met steeds kortere tussenpozen plaats.
Gibsons oudere nicht stuurde de McConnaughey's een portret van een
reeds lang geleden gestorven verwante, Florence Wright.
Op grond van de beschrijving die ze kregen had de familie een portret
in levendige pasteltinten verwacht, in de veronderstelling dat de
kunstenaar Florence in haar jonge jaren had vereeuwigd, kort voor
haar plotselinge dood.
Toen het portret werd bezorgd, ondekten de McConnaughey's tot hun
verbazing echter dat het portret volledig in tinten 
donkergrijs, bruin en gebroken wit was gehouden.
Dat verhinderde hen echter niet het schilderij boven de schouw in
hun bibliotheek te hangen.

In Februari 1970 begon het olieverfportret aan een regelrechte
metamorfose.
Het ravezwarte haar leek een tint lichter te zijn geworden.
Een roos aan de basis van het schilderij veranderde van vaalgrijs
in roze.
En Florences huid kreeg de teint van een jonge vrouw.
Elk detail werd op onverklaarvare manier steeds lichter en
kleurrijker. Tegen de tijd dat het proces zijn beslag had gekregen,
toonde het portret hun Florence Wright als een jonge, roodharige
schoonheid met blauwe ogen, zittend in een lichtgroene stoel.

Volgens een paragnost, die het portret later psychometrisch
onderzocht, was de geest van Florence op het moment van overlijden
in het schilderij opgesloten geraakt.
De geest had daarna alle kleur aan het kunstwerk onttrokken, totdat
zij tevreden was over de verblijfplaats ervan.
De stemmen die het gezin op Haw Branch had gehoord, waren bevriende
geesten geweest, die de overleden vrouw in het portret hadden
geholpen haar verdwenen kleuren te herwinnen.
Kennelijk was Haw Branch met zijn bijzondere spirituele vibraties
een zeer bevredigende verblijfplaats voor de geest van Florence
Wright.





                      Anita
         NL1AHP @ IJ1BBS.FRL.NLD.EU
                 QRV KANAAL 40
                  LOCATIE YLST