R:981024/0034Z @:NL3DAV.ZH.NLD.EU #:12924 [Leiderdorp] FBB7.00f $:4362_NL3DRN
R:981023/0554Z @:NL3ZMR.ZH.NLD.EU #:19842 [Zoetermeer] FBB7.00g $:4362_NL3DRN
R:981022/1854Z @:NL3LDM.ZH.NLD.EU #:12858 [Leidschendam] FBB7.00f $:4362_NL3DRN
R:800103/2000Z @:NL3RTD.ZH.NLD.EU #:17897 [Rotterdam-Noord] $:4362_NL3DRN
R:981020/1656Z @:NL3DRN.NBW.NLD.EU #:4362 [Drunen] FBB7.00g $:4362_NL3DRN

From: NL1LSD@NL3DRN.NBW.NLD.EU
To  : LIFE@NLD


 Tijd: 17:45 Datum: 20-10-98  ÛÛ     ÛÛ ßßß ÛÛ ßßÛ  ämail: nl1lsd@hetnet.nl
ÚÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÛÛÍÍÍÍÍßßßßßÛÍÛÛÍÍÍÛÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍ¿ 
³                             Ûßßßßß Ûßßßßß Ûßßßßß                           ³
                              ß      ß      ß                                
³                             ß      ß      ß                                ³
                              ß      ß      ß                                 



The End, deel 2

Als 1997 XF 11 op de aarde knalt, gaat dat gepaard met een explosie van
500.000 megaton TNT, ofwel 40 miljoen Hiroshima-bommen. De schokgolf van
zo'n explosie slaat ieder gebouw, iedere boom en iedere parkeermeter in een
omtrek van tientallen kilometers plat, vertelde sterrenkundige Henry Melosh
van de universiteit van Arizona aan journalisten.

Als de inslag op land gebeurt, stijgt een pluim van verdampte en verpulverde
steen omhoog in het gat dat het aanstormende rotsblok in de dampkring heeft
gebrand. De pluim valt op aarde terug, zodat de overlevenden onthaald worden
op een dodelijke hagelbui van stof, keien en rotsblokken. Precies zo regende
het vijftien miljoen jaar geleden namelijk brokstukken in Tsjechi‰ en
Zwitserland, toen in Zuid-Duitsland de http://www.xs4all.nl/~carlkop/rieskrat
.html">Ries-krater ontstond.

Vindt de inslag op zee plaats, dan ontstaat een tsunami met aan de kusten
vloedgolven van honderden meters hoogte. Van Nederland blijft dan alleen een
moddervlakte over, waaruit misschien de Vaalserberg ongedeerd omhoogsteekt.

Gelukkig is die ramp inmiddels achterhaald. Een dag later vonden astronomen
het object ook op in 1990 gemaakte opnamen, waarna een betere baanberekening
kon worden gedaan. Naar nu blijkt 'mist' 1997 XF 11 de aarde op een comfor-
tabele afstand van 960.000 km langs te gaan.....

"Toch kan 1997 XF 11 nog wel degelijk gevaar opleveren," meent Brian Marsden.
"Hij hoeft maar iets uit zijn baan te worden afgebogen door bijvoorbeeld een
andere, passerende planeto‹de en het kan eeuwen later wel raak zijn.
1997 XF 11 behoort zondermeer tot de PHA's, ofwel potentially hazardous
asteroids die het leven op aarde kunnen bedreigen. Een van de gevaarlijkste
PHA's is het 600 meter grote rotsblok Hermes, dat in 1937 langs de aarde
scheerde, maar daarna nooit werd teruggevonden. Je weet daardoor nooit waar
hij weer kan opdoemen. Verder is het schrikbarend te constateren hoeveel
PHA's momenteel door verbeterde waarnemingsapparatuur worden gevonden.
De helft dateert van na 1991 en een kwart van na 1994. 1997 XF 11 was de
108ste. Twee maanden later kwamen daar nog eens negen bij."

Marsden en zijn collega-astronomen schatten dat er nog minstens duizend
levenbedreigende kometen en planeto‹den moeten worden opgespoord.
"Het is afwachten of we die op tijd zullen vinden," zegt Eleanor Helin van
het Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, die met een telescoop van de
Amerikaanse luchtmacht in Hawaii aan NEAT (Near-Earth Asteroid Tracking)
werkt.

"Er komen nu meer nieuwe telescopen, waarmee we binnen een jaar of twintig de
andere aardscheerders kunnen ontdekken," zegt sterrenkundige
 Tom Gehrels, de geestelijke
vader van de op Kitt Peak gestationeerde Spacewatch-telescoop waarmee nu per
maand gemiddeld twee aardscheerders betrapt worden. "Als je de banen van die
krengen niet bijtijds in kaart brengt, is het te laat. Je moet minstens tien
jaar de tijd hebben om een op ons afstormende planeto‹de te kunnen onder-
scheppen.

Don Yeomans, ook van het Jet Propulsion Laboratory, geeft Gehrels gelijk.
"Als je een planeto‹de dertig jaar voor de inslag een centimeter per seconde
in zijn baan kan vertragen, tikt dat aan. Een vertraging van 30 centimeter
per seconde ‚‚n maand voor de inslag, is veel moeilijker te bewerkstelligen
en heeft vermoedelijk nauwelijks zin."

In het verleden hebben de Amerikanen daar ook over nagedacht. 
Als je op het laatste moment
brute atoombomkracht gebruikt, blaas je een planeto‹de slechts in stukken.
Op die manier kan de aarde getroffen worden door enorme aantallen brokstukken
in plaats van ‚‚n projectiel. Beter is het lang van tevoren de planeto‹de af
te buigen met behulp van raketmotoren, lasers of zonnecollectoren op het op-
pervlak. In het laatste geval kun je een stuwstraal van verdampend materiaal
opwekken die het object op een andere koers zet. Ook bestaat er de mogelijk-
heid van 'kosmisch biljarten': kleine planeto‹den zodanig raken dat ze in
botsing komen met het aanstormende rotsblok en het van richting veranderen.

Clementine-2 had wat dat betreft een mooi experiment kunnen zijn.
De onbemande verkenner van het Amerikaanse ministerie van defensie zou op weg
gaan naar drie planeto‹den en die met kleine projectielen bestoken.
Maar vorig jaar oktober schrapte president Clinton het budget voor Clementine
-2.....

James Sensenbrenner, voorzitter van het comit‚ voor wetenschap in het
Amerikaanse Huis van Afgevaardigheden, windt zich daar vreselijk over op.
"Ik doe een beroep op president Clinton om Clementine-2 alsnog leven in te
blazen," verklaarde hij afgelopen maart. "Dit project zou de manier zijn
geweest om na te gaan hoe onze planeet in de toekomst tegen botsingen van
planeto‹den kan worden beveiligd.

Het valt te hopen dat Clinton gehoor geeft aan die oproep. 
Doet hij dat niet, dan is een van zijn opvolgers misschien wel te laat met
het nemen van maatregelen bij een echte 'deep impact'.

Van de 117 tot nog toe bekende PHA's ('Potentially Hazardous Asteroids',
ofwel planeto‹den die een gevaar kunnen opleveren voor de aarde) is alvast
uitgerekend wanneer ze vanaf nu tot aan het einde van de volgende eeuw in de
buurt van de aarde komen. Uit de lijst, die te vinden is bij het
Minor Planet Center
hebben we alleen de planeto‹den gekozen die dichterbij de aarde komen dan 3
miljoen kilometer.

De tabel geeft een vals gevoel van veiligheid. Naar schating 90 procent van
de PHA's is namelijk nog onontdekt. Elk moment kan dus uit het niets een
planeto‹de opduiken die op een botsingskoers blijkt te zijn met de aarde.

Tekst: Carl Koppeschaar




                                ÚÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄ¿
³                               ³(c) Terror 98³                              ³
                                Á             Á                              
³                                                                            ³
ÀÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍ´ NO MORE ÃÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÙ
/ack